آذربایجان در عصر هفدهم به شهر دروازه شرق مشهور شده بوده و شیروان مهم ترین شهر باکو در مسیر راه ابریشم قرار گرفته بود.
علاوه بر این شهر، شهرهایی مثل: شاماخی، گنجه، شکی و شوشا نیز به علت قرار گرفتن در مسیر راه ابریشم پیشرفت کردند.
به همین علت اکثر جنس پارچه های که با آنها لباس دوخته می شد از ابریشم بود.
لباس های آن زمان این شهر: ظریف، دارای نقش و نگار، قشنگ و دارای زرق و برق و خوش قواره بودند.
در دوختن لباس ها به اندازه، مناسب با چهره و رنگ پوست و شخصیت و مقامی که فرد دارد و همچنین سن توجه خاص می شد.
مثلا لباسی که برای دختران مجرد دوخته می شد قشنگ تر و دارای زرق و برق زیاد بود در حالی که لباس زنان متاهل ساده تر و سنگین تربود.
لازم است بگوییم که مدل لباس زنان و مردان در سراسر شهر های آذربایجان یک مدل بود. وهمچنین لباس بچه مانند بزرگ ترها بود و فقط اندازه اش فرق می کرد.
در قرن بیستم لباس زنان و مردان از دو قسمت زیر و رو تشکیل می شد. جنس لباس ها از مخمل و ابریشم تشکیل می شد.
جنس لباس زیری ازابریشم براق و جنس محکم عموما دوخته می شد و لباس رویی شامل کمربند و رو دوشی بود که معمولا به صورت تزیینی استفاده می شد و کمربند دارای زرق و برق بود و رو دوشی از جنس پوست حیوانات تهیه می شد.
لباس زنان شامل: لباده، رودوشی از جنس پوست و خز و عطر دارو گران قیمت و ترمه و لباسی زیری شامل آستر و از جنس مخمل و پارچه های دیگر تشکیل می شد.
لباس مردان شامل: قبا که از جنس عموما مخمل و با نقش و نگار های بوتا با ترمه تزیین شده و آستین کوتاه و همچنین لباس زیری آن استین بلند و از جنس ابریشم برق و محکم وهمچنین کلاه.
منبع: وب سایت رسمی جمهوری آذربایجان
ترجمه: گروه اولدوز توریسم
نوشتن دیدگاه