موقعیت
شهرستان گِرمی یا مُغان یکی از شهرستانهای استان اردبیل در ایران است. این شهرستان در شمال غربی کشور و شمال استان اردبیل واقع شده است. مساحت شهرستان گرمی ۲/۱۷۲۵کیلومتر مربع میباشد که معادل ۳۳درصد مساحت کل مغان و ۶/۹ درصد مساحت استان اردبیل میباشد.
شهر گرمی مرکز شهرستان گرمی است. این شهرستان قبلا مرکز شهرستان مغان بود که شامل شهرستانهای کنونی گرمی، پارس آباد و بیله سوار میباشد. شهرستان گرمی از شمال با شهرستانهای بیله سوار و پارس آباد، از غرب به شهرستان اهر (آذربایجان شرقی) از جنوب به شهرستان مشگین شهر و از شرق به جمهوری آذربایجان (بخشهای جلیلآباد و یاردیملی) همسایه است.
جغرافیا و طبیعت
این شهرستان طبق آخرین تقسیمات کشوری دارای دو شهر، سه بخش و 9 دهستان است و وسعت آن هزار و 752 کیلومتر مربع است و 96 کیلومتر با کشور آذربایجان مرز مشترک دارد.
شهرستان گرمی از جنوب به دامنه کوههای صلوات، از شمال به کوههای خروسلو از غرب به رود دره رود و از شرق به بالهارود محدود میشود.
پست ترین نقطه شهرستان در شمالغرب شهرستان و در روستای خان محمدلو واقع است که حدود ۲۴۰متر از سطح دریا ارتفاع دارد و مرتفع ترین نقطه شهرستان کوههای صلوات در جنوب روستای خانکندی (شهرستان گرمی) است که به حداکثر ۲۵۰۰متر ارتفاع دارد. رودهای مهم شهرستان عبارتند از: بالهارود، دره رود، سامبول چایی، زنگیرچایی، تولونچایی (رودخانه تولون) و رودخانه داش دیبی.
بارش سالانه در شهرستان از شرق به غرب و از جنوب به شمال کاهش مییابد به طوری که بارش در منطقه داش دیبی (منتهی الیه شرق شهرستان) به ۵۰۰میلیمتر در سال و در منطقه خان محمدلو (منتهی الیه شمالغربی شهرستان) به کمتر از۲۵۰میلیمتر میرسد. بطور کلی میزان بارش در شهرستان از متوسط بارش کشور بیشتر است و موجب شده تا تا کشاورزان آن به محصول خوبی از غلات وحبوبات خصوصا گندم، جو، نخود و عدس دست یابند.
آب و هوای این شهرستان در بهار، تابستان و پاییز معتدل و در زمستان به سبب کوهستانی بودن سرد است. منطقه گرمی از کهنترین مناطق مسکونی آذربایجان و بنای اولیه آن توسط تیرههایی از قوم پارت (اشکانی) گذاشته شده است و در ادوار بعدی نیز به همین سبب اهمیت سوقالجیشی خود را حفظ کرده است.
شهر گرمی مغان بیش از 228 اثر تاریخی و باستانی دارد که شناخته شده و به ثبت رسیده است و بر اساس تحقیقات باستانشناسان در قدیمالایام یکی از مراکز عمده استقرار اشکانیان بوده است. بر اساس اظهارات اهالی مسن این شهر، گرمی قبلاً محل سکونت عشایر کوچنشین بوده و به خاطر مناسب بودن شرایط جوی از این محل به عنوان قشلاق استفاده میشده است.
جمعیت
جمعیت این شهرستان در سال ۱۳۸۵به حدود ۱۲۸هزار نفر رسید.مردم این شهرستان مسلمان و ۹۹٪شیعه می باشند و به زبان ترکی آذربایجانی سخن میگویند.
نوشتن دیدگاه