ستاره ای به نام آیریس (IRAS) در فاصله دو هزار و پانصد سال نوری از کره زمین، از میان ابری از غبار آغاز به درخشش نمود.
ابری از گاز و غبار به وجود آمده در خلال تولد این ستاره، همچنان به شکلی متراکم اطراف این ستاره را دربرگرفته است.
این ستاره نوزاد در زیر ستاره جوان دیگری جای گرفته است.
بر اساس نظریه پیدایش منظومه های ستارهی كه به آن "نظریه سحابی خورشیدی" گفته میشود، یك ستاره در اثر تراكم گرانشی ابری از غبار در مركز آن ابر به وجود آمده، در حالی كه سیارات در لایههای بیرونیتر آن تشكیل میشوند.
غبار باقی مانده پس از تولد ستاره نیز به مرور زمان به شهاب سنگ و دیگر سیارات تبدیل میشود.
سال گذشته تلسکوپ آتاکاما در شیلی نیز موفق به تصویر برداری از تولد یک ستاره در فاصله هزار و چهارصد سال نوری از کره زمین، شده بود.
نوشتن دیدگاه