نتایج یک پژوهش حکایت از آن دارد که زبان های مدرن هند و اروپایی از جمله زبان انگلیسی، حدود 9000 سال قبل از ترکیه کنونی ریشه گرفته اند. قبلا این نظریه مطرح بود که این زبان ها حدود 5000 سال قبل در منطقه جنوب غرب روسیه کنونی ریشه داشته اند.
پژوهشگرانی که در نیوزیلند این مطالعه را انجام داده اند، از روشهایی بهره گرفته اند که برای مطالعه بیماری های ویروسی همه گیر تعریف شده اند.
آنها با استفاده از این روش، شجره نامه هایی را برای زبانهای هند و اروپایی باستانی و امروزین ترسیم کردند تا مشخص شود که خانواده یک زبان برای اولین بار در کجا و چه زمانی به وجود آمده است.
یک خانواده زبانی، مجموعه زبان هایی است که از یک زبان مشخص مشترک (نیا زبان) به وجود آمده اند.
متخصصین زبانشناسی معتقدند، بیش از یکصد خانواده زبانی در دنیا تعریف شده است. هند و اروپایی یکی از بزرگترین خانواده های زبانی در دنیا به شمار می رود، بیش از 400 زبان در 60 کشور جهان زیر مجموعه این خانواده زبانی هستند.
بر اساس نظریه هایی که قبلا تحت عنوان استپ یا گورچالی مطرح شده اند، نیا زبان هند و اروپایی حدود 5000 سال قبل و در منطقه استپ روسیه، در شمال دریای خزر شکل گرفته است. اما طبق فرضیه آناتولیا که پروفسور کالین رنفرو برای اولین بار در اواخر دهه 1980 میلادی مطرح کرد، این زبانها در منطقه آنادولی ترکیه ریشه دارند.
دکتر کویین اتکینسون با همراهی چند پژوهشگر دیگر در دانشگاه اوکلند این دو دیدگاه متفاوت را بررسی کرده اند. آنها این مطالعه را جهت بررسی روند تحولات زبانی با استفاده از روش تحلیل فیلوژنتیک انجام داده اند. این روش بطور معمول بیشتر برای مطالعه بیماریهای ویروسی همه گیر به کار میرود.
در این روش ارتباط تکاملی گروههای مختلف جانداران مورد مطالعه و بررسی قرار میگیرد و مشخص و تایین میگردد که چه مقدار از اطلاعات ژنتیکی در دی.ان.ای موجودات مشترک می باشد. برای نمونه، نزدیک به 98% اطلاعات ذخیره شده در دی.ان.ای انسان و شمپانزه مشترک است و بدین ترتیب آنها نیای مشترکی دارند.
زبانی که انسانها به آن سخن می گویند هم مانند دی.ان.ای از نسلی به نسل دیگر رسیده است. گروهی از زبانشناسان این موضوع را مطرح میکنند که با آنکه زبانها در طول زمان تغییر کرده و تکامل می یابند، واژه های هم ریشه ای که توصیف کننده عوامل و اصولی بنیادین در زندگی، مثل روابط خویشاوندی(پدرو مادر)، اعضای بدن(چشم، گوش، پا) و عناصر طبیعی(آب، آتش، باد) هستند، کمتر دستخوش تغییرات می شوند. بیشتر چنین واژه های هم ریشه ای که بدون تغییر می مانند، با نیا زبان ارتباطی قوی دارند.
دکتر اتکینسون و گروه گروه پژوهشگرانی که با او کار می کردند، پایگاهی از داده ها شامل 207 واژه هم ریشه را که در 103 زبان هند و اروپایی وجود دارد، ایجاد کردند که واژه های مربوط به زبانهای باستانی لاتین و یونانی را هم شامل می شد. آنها با استفاده از روش فیلوژنیک توانستند ارتباط تکاملی زبانهای مورد مطالعه را دوباره سازی و با استفاده از الگویی که به دست آوردند، شجره نامه ای برای این زبان ها ترسیم کنند. بر اساس این شجره نامه زبانی می شد پیش بینی کرد که نیا زبان مورد نظر چه زمانی و در کجا بوده است.
آقای دکتر اتکینسون و همکارانش با مطالعه شجره نامه های زبانی توانستند تایید کنند که نیا زبانی که به دنبالش هستند، در منطقه آناتولی(آنادولی فعلی) ریشه دارد. پروفسور پجل، از محققین دانشگاه ردینگ، گفته است که این مطالعه کاربرد فوق العاده روش هایی از زیست شناسی تکاملی برای درک موضوعی، در زمینه تکامل فرهنگی می باشد.
پرفسور مارک پجل اشاره می کند، این پژوهش نشان می دهد که زبانهای هند و اروپایی دست کم 8000 تا 9500 سال سابقه دارند و همانگونه که برای مدتی طولانی مورد بحث بود، در منطقه آناتولی (آنادولی کنونی)، جایی که ترکیه امروزی قرار دارد، ریشه گرفته اند و از آنجا بسط یافته
نوشتن دیدگاه