ونزوئلا

فرهنگ و میراث:

میراث، هنر و فرهنگ ونزوئلا تاثیراتی بسیار زیادی را از تکامل تاریخی میراث، فرهنگ و هنر آمریکای لاتین پذیرفته‌است. این تاثیر پذیری در بناهای تاریخی و معماری، مناظر، بناهای یادبود و نظایر آن نیز صورت گرفته‌است.
فرهنگ ونزوئلا را مردم بومی منطقه با توجه به تاثیراتی که از اسپانیایی‌ها و آفریقایی‌ها از آغاز دوران استعمار گرفتند، شکل داده‌اند. قبل از این دوره، فرهنگ بومی منطقه در هنر سنگ شناسی، صنایع دستی، معماری و سازمانهای اجتماعی منعکس شده بود. فرهنگ بومی طی سالیانی تا حد بسیار زیادی جذب فرهنگ اسپانیایی شد. فرهنگ مختلط حاصله به منطقه از لحاظ فرهنگی تنوع بخشیده‌است.
هنر ونزوئلایی در داخل و خارج به تدریج مورد توجه واقع شده‌است. این فرهنگ در ابتدا بیشتر ریشه در مذهب داشته‌است، در اواخر قرن ۱۹ در هیات تاریخی و قهرمانی نمود پیدا کرد که این کار به رهبری مارتین تووار انجام شد. مدرنیسم در قرن بیستم بر کشور سلطه پیدا کرد. آرتور میشلان، کرستابول روجاس، آرماندو رورون، مانوئل کابر، جیزز-رافائل ساتو، کارلوس کروز- دی یز (که هر دو سهم عمده‌ای در زمینه تکامل هنر متحرک ایفا کردند) و یوسف مرهی از جمله هنرمندان بنام و شهیر ونزوئلایی هستند.
پس از فتح ونزوئلا توسط اسپانیا، ادبیات ونزوئلا به تدریج شروع به رشد کرد و تفکر و فرهنگ اسپانیایی بر آن حاکم بود. به دنبال ظهور ادبیات سیاسی در خلال جنگ استقلال ونزوئلا، رومانتیسم در کشور جوانه زد. رومانتیسم اولین ژانر ادبی مهمی بود که در ونزوئلا ظهور کرد و نماینده آن ‹‹خوان ویسنته گونزالس ›› بود. اگرچه شعرای ونزوئلایی بیشتر قصه سرایی را مطمح نظر خود قرار داده‌اند، با این حال چهره‌های مهمی در میان شاعران به چشم می‌خورد که شهیرترین آنها‹‹ آندراس الوی بلنکو›› است و پس از او‹‹ فرمین تورو››قرار دارد. از میان نویسندگان و رمان نویسان بزرگ این کشور می‌توان به ‹‹رامولو گالگوس››، ‹‹ترسا دی لا پارا››، ‹‹آرتور آسلر پیتری››، ‹‹آدریانو گونزالس لئون››، ‹‹میگوئل آترو سیلوا›› و ‹‹ماریانو پیکون سالاس›› اشاره کرد. یک شاعر بزرگ دیگری به نام ‹‹آندراس بلو›› هست که پیرو مکتب اصالت انسانی بود که علاوه بر شاعری مربی و روشنفکر نیز محسوب می‌شود. فلاسفه و روشنفکرانی نظیر ‹‹لاریانو والنیلا لانز›› و ‹‹خوزه گیل فورتول›› و بسیاری از نویسندگان ونزوئلایی معتقد به پوزیتیویسم ونزوئلایی بودند