معرفی کوتاهی از شهر محمود آباد
شهر محمود آبادشهری است با سابقه کهن بندری این شهر در شمال غربی شهرستان محمودآباد واقع است تعداد جمعیت طبق سرشماری سال 1390 جمعیت شهرستان محمود آباد 91349 نفر بوده است. فاصله آن تا تهران ۲۰۵ کیلومتر و تا آمل ۲۰ کیلومتر است نزدیکترین بندری است که تهران را به دریاچه خزر وصل می کند و درحال حاضر دارای سه خیابان عریض و چندین خیابان فرعی.
تاریخچه محله های محمود آباد
نخست از اولین روستا که به محدوده شهر افزوده شد سخن می گوییم و آن آهو محله است. آهو محله در غرب محمود آباد قرار دارد از شمال به دریای خزر از شرق به محمودآباد از جنوب و جنوب غربی به روستای سوراخ مازوو از غرب به آزاد مون محدود است . علت نامگذاری آن به این نام معلوم نیستولی وجود آهوان زیادی از نوع شوکا در زمان های نه چندان دور شاید دلیل اصلی نامگذاری آن باشد.
دومین روستائی که با توسعه شهر به محدوده آن افزوده شد سوراخ مازو است. این محل جدید از شمال به آهو محله و محمودآباد از مشرق به حربده از جنوب به تلیکسر و آباد محله و از مغرب به آزاد مون و خشت سر محدود است. روستای وسیعی با تاریخ کهن می باشد. علت نامگذاری آن را باید در تحقیق در محل بسیار فدیمی دیگری که فعلا نام آن باغ بن است پیدا کرد .
باغ بن که دارای سابقه تاریخی بسیار طولانی است که در بارة آن تحقیق جامعی صورت نگرفت.منطقه باغ بن قبل از آنکه مازندران به دین اسلام گراید آباد بود. این منطقه را گبرنشین می گفتند . در سالهای اخیر در منطقه باغ بن بومیان برای توسعه آب بندان با لودر خاک برداری و هموار کردند کاسه های گلی منقش بدست آمد که تمام آن زیر چرخهای لودر خرد شد یعنی تاریخ کهن این محل محو گردید بعضی از بومیانی که در آنجا باغ سبزی کاری دارند می گفتند که کاسه های زیبا و پر نقش و نگار از دل خاک بیرون آورند
تلیکسر را باید از دیگر محلات محمودآباد قدیمی تر دانست زیرا پس از آنکه باغ بن و بدنبال آن اهلم مرکزیت و اهمیت خود را از دست بدهد بجای آن دو منطقه در اطراف محمود آباد جانشین اهلم شدند یکی تبرآباد در شرق محمود آباد کنونی و دومی تلیکسر است. زیرا در این زمان آمل دیگر مثل گذشته اعتبار و رونق نداشت و بجای آن بابل به نام بار فروش مرکزیت یافته بود و در نتیجه خوانین که در تبرآباد زندگی می کردند در ارتباط با شهر بارفروش بودند و شاید از تیولداران بار فروش نمایندگی می کردند .
آثار تاریخی قبل از ناصرالدین شاه
1- راه سراسری كه منتسب به شاه عباسی است (آثار آن در محموآباد دیده می شود ) كه این راه در 50 متری جنوب راه شوسه كنونی محمودآباد به بابل قرار داشت 2- مهمترین بنای تاریخی آن زمان وجود مسجد و امام زاده بزرگی در مكان امروز دبستان انقلاب و راهنمائی امام بود . این مكان مسجد بزرگی با محوطه وسیع بود كه مقبرة امام زاده قاسم در آن قرار داشت و مسجد و محوطه مذكور محل زیارتی و سیاحتی شهرستان آمل بلكه شهرستانهای اطراف نیز بود . بخصوص در تابستان هر سال بویژه در روزهای چهارشنبه جمعیت انبوهی از مناطق اطراف حتی از پازوار و امیركلا به اینجا می آمدند و به سیر و سیاحت می پرداختند. 3- در ضلع شرقی آن تاسیساتی وجود داشت كه به زبان محلی به آن كالم سرا (كاروانسرا) می گفتند . چون محمودآباد در محل تقاطع راه آمل و تهران و گیلان به استرآباد قرار داشت در این مكان برای استراحت مسافرین و تجار كاروانسرایی ساختند كه بعدها این كاروانسرا به محل حراست (منطقه ) تبدیل گردید. 4- امامزادهایی در منطقه گنبد بن در یك كیلومتری غرب حربده دوباره بازسازی شده است، سندی از زندگی در این منطقه است به دلایلی از جمله تغییر مسیر رود آبادیهای اطراف از باشندگان و سكنه خالی شده و مردم به جاهای دیگر مهاجرت كردند و روستاهای جدیدی را بوجود آوردند 5- حاج محمد حسن خان اصفهانی برای بهره برداری از معادن كوه های البرز راه آهنی از محمود آباد تا كوههای البرز در جنوب آمل كشید و بندری كه امروز در ضلع شرقی استراحتگاه كارگران وزارت كار واقع است ایجاد كرد و آن را بندر ناصریه نامید و چند بنای جانبی نیز در كنار راه آهن ایجاد نمود از جمله حمام بهداشتی برای كارگران راه آهن.
نگاهی كوتاه به بافت فرهنگی و اقتصادی در طول توسعه چند مرحله ای خود
باید گفت كه ساكنان نخستین مردمانی بود كه پس از ویرانی طبرآباد به محمود آباد آمدند و چند خانواده كه بومیان اصلی محمودآباد می باشند هنوز آن روزگار را كه از قول نیاكان خود شنیده اند در سینه محفوظ دارند اینان روستاییانی بودند كه در مزارع كار می كردند و خانه هائی كه در این دوره ساخته شده بسیار ساده بود . مردم نیز از لحاظ فرهنگی در سطح فرهنگ سایر روستائیان بودند و در سطح سواد پائین بود.
پس از ایجاد اسكله و كشیدن راه آهن و ورود تعدادی از غیر بومیان به منطقه، از لحاظ فرهنگی محمود آباد تكانی خورد ولی پس از از كار افتادن راه آهن تحركات فرهنگی مسكوت ماند. دراین زمان پس از شكست جنبش مشروطیت شخصی به نام مشكات كه از وابستگان محمد حسن خان بود به دلایلی از جمله فرار از مجازات به محمود آباد آمد و هم او قبل از دوره پهلوی مدرسه اختصاصی در منزل مسكونی خود معروف به عمارت كه در آهو محله در جوار مزار شهداء واقع بود دایر كرد و تعداد معدودی از فرزندان این منطقه با سواد شدند كه در دوره بعد مصدر كارهائی از جمله كارپردازی گردیدند .
در دوره پهلوی همراه با تبدیل شدن محمود آباد به بخش برای تغییر فرهنگی منطقه اقدامات چندی صورت گرفت .از جمله ساختمانهای مدرن و جدید اما كار جدی فرهنگی ایجاد دبستان تا كلاس چهارم ابتدائی بود كه مدرسه مختلط پسرانه و دخترانه اداره میشد.
با ایجاد بازار كارخانه كارگاه ها و ادارات دو قشر جدید بازاری و كارگر پدید آمد و در نتیجه زمینه تغییر بافت فرهنگی فراهم شد . سال 1335 به بعدتب نوگرائی در مردم شدت گرفت از این زمان با ایجاد كارخانه گونی بافی و آمدن كارگران از سایر نقاط به شهر و ایجاد ادارات و بسط و گسترش داد و ستد و توسعه بازار و ایجاد درآمد در میان تعدادی از ساكنان شیوه زندگی آنها دگرگون شد.
بررسی اقتصاد شهرستان محمود آیاد
استان مازندران (از جمله محمود آباد كه مورد بحت ماست) از لحاظ اقتصادی خودكفا بود. برای صحت این گفته باید نظری به محصولات متنوع این منطقه بیفكنیم: كشاورزان در كنار برنج به كشت محصولات دیگری می پرداختند مثلا كشاورزان برای تامین مواد قندی به كشت نیشكر مشغول بودند. برای تآمین مواد گوشتی كشاورزان به صید ماهی و مرغابی می پرداختند. هر روستائی در خانه خود باغی بسیار بزرگ داشت كه در آن انواع محصولات صیفی می کاشتند.در باغ خانه مسكونی هر كسی محصولات درختی مثل انار گردو پرتقال نارنج و ازگیل (كنس) به وفور یافت می شد كه از این لحاظ منطقه بی نیاز بود.
مکان های دیدنی شهرستان محمود آباد
سواحل زیبا با امکانات ویژه برای مسافران، پارک ملت ساحلی، پارک مرکزی ساحلی، پارک لاله ی ساحلی، پارک طاهباز، سرزمین رویاها ساحلی، جنگل تشبندان، جنگل بونده، آب بندان های سوراخ مازو، پلاژ و کافی شاپ صدف، شهر بازی الماس در پارک مرکزی
امامزاده های محمود آباد
امام زاده فضل خشت سر،امامزاده قاسم، امام زاده هفت تن شومیا، امام زاده قاسم،
پوشش جنگلی محمود آباد
در حومه شهرستان محموداباد، جنگلهایی از قدیم موجود بود؛ که بسیاری از آنها در روستاها و کنار باغها و زمینهای کشاورزی موجود است.
دو جنگل معروف در حومه ی شهر:
1- در سمت شرق جاده ی آمل – محمودآباد، بوده و به جنگل تشبندان معروف میباشد، که به چند قسمت تقسیم میگردد: ترسخی (کراتی)، قلعه ی جنگل بائوده، کیجاوزان (نهر و جنگل)، آقا شهر و قبرستان آن، وزونرِه (نهر و جنگل)؛ که این جنگلها بعد از انقلاب از بین رفته و بعنوان زمین کشاورزی از آن استفاده مینمایند.
2- جنگل بونده تا شیرکلا، که از روستای بونده تا برنجده در قسمت غربی مسیر جادهی آْمل – محموآباد؛ تا روستاهای شهرستان نور متصل است؛ که بعد از انقلاب در اختیار طرح جنگلهای آستان قدس رضوی واقع شده است…
درختان این جنگلها از: ممرز، بلوط، زبان کنجشک، انجیل، توسکا، افرا، شیردار، گردو، نارون (ملج یا اوجا )، راش، ولیک، کرات، لرگ، آل، مِرس، ازار … تشکیل شده. از بوته های آن: تلی، تمشک، تم لوار، لَلِة، پلم، چماز، گزنا، سرخاب، واش، شالدُم، اوجی، پتنیک و … می توان ذکر کرد.
لباس مردم مازندران
شلیته یا چرخی شلوار، تمبان تنگه تمبان یا پشمبال، نیم ساق، جومه،نیم تنه، کلیجه، چادر شو
رستوران ها
برای دریافت لیست رستوران های مازندران به سایت روبرو مراجعه فرمایید: http://irantourinfo.com/